14.3.16

Fiziksel İyiyim...Ama Gerisi?

"10 dakika önce çıkmıştık dershaneden." - Dershane patlama alanının karşısı.
"2 dakika önce inmiştik metroya." - Metro girişi patlama alanında.
"Ben baya yakındım, basınç dalgasını hissettim. Korkunçtu."
"Her gün arabayla geçtiğim yer."
"Kırtasiyeye uğramasam..."

Ve daha nicesi. Arkadaşlarımın cümleleri...Hayatlarının nasıl da pamuk ipliğinde olduğunu gösteren cümleler. Bugün bütün günü korkulu, tedirgin,şokta,üzgün ve inanamazsınız suçlu hissederek geçirdiklerini anlatan cümleler. Ben mi? 

Ben sabah kalktım. Yine lanet ederek "Off dershane!" diye. Duş aldım. Giyindim. Baya baya çıkıyorum evden. Vazgeçtim. Bilmiyorum neden. İstemedim gitmeyi. En kötü 2. olmadı 3. derse giderim dedim. Arkadaşa mesaj attım, ders iyiyse söyle ona göre geleyim diye.

Annem aradı. N'apıyon oğlum diye. Diyemedim gitmedim diye. Başlar çünkü neyin var? Üzgün müsün? Çok çalışıyorsun, dinlen...vs.vs. Üzülmesin dedim. Dershanedeyim anne, dedim. Hesapta gideceğim de kafamda. Bir şey olmaz böyle desem dedim. Hem yarın -14 Mart- tıp balosu var. Zaten çalışamayacağım. Oturayım bari bugün cuma günkü Sosyal Pediatri sınavıma çalışayım. Malum sarhoş olurum, akşamdan kalma olurum filan çalışmaya vakit kalmaz.

Akşam bir mesaj...Patlama olmuş. Saat 18.40 filan. Sanırım kafayı yiyordum! Tam dershane çıkış saati! Pazar eve dönme saati! Arkadaşlarım! Tanıdıklarım! Tanımadıklarım!

Dünden beri bok gibi psikolojideyim. Herkes öyle. Şehir yağmurlu, şehir kasvetli...Suratlar asık. Gülemez oldu insanlar. Hayatlarını borç yaşar oldular. Sanki orada, o durakta olmadıkları için suçlu. Oradaki insanların günahı neydi sorularıyla...Sürekli "Şöyle olsaydı demek...", "Bunu yapsaydım demek..." diye senaryolar kura kura geçti bütün günüm.

Eve geldim. Sosyal medya inliyor ölen vatandaşlarımızın fotoğrafları, isimleri, görüntüleri ile. Ağlamaktan helak oldum. Televizyon...Sıfır. Sadece tartışan gerizekalılar. Sinirlendim bir de sinirimden ağladım. 

İçimdeki o çirkin hissi atmak için her zaman yaptığım şeyi yaptım. Harry Potter okudum. O da olmadı. Yazayım bari dedim. O bile kar etmedi. Silemedim hissi. Çünkü artık telefonlara "İyiyim." diye yanıt vermek bile saçma gelmeye başladı. Fiziksel? Fiziksel iyiyim. Ama gerisi...



...

.....

...

...

Yorumlar....

Yorum.